Disney animasyonları son dönemlerde Moana’yı saymazsak devam hikâyeleriyle karşımıza çıkıyordu. Alıştığımız kahramanların devam maceraları çoğunlukla güvenilir bir liman olabilir. Fakat yeni öykülere yelken açma fikri de söz konusu Disney olduğunda her daim ihtiyaç duyduğumuz bir durum. Neyse ki Disney+ platformu üzerinden içerik üretiminin çeşitlendirilecek olması, ilerleyen dönemler açısından animasyon tutkunları için geniş bir nimete dönüşecektir.
Raya and the Last Dragon (Raya ve Son Ejderha) ise Disney çatısı altında, stüdyonun klasik formüllerini kullanarak bu ihtiyacı karşılayabilen bir animasyon olmuş. Keza söz konusu Disney olduğunda fantastik anlatı sınırları sonuna dek zorlanır. Ayrıca duygu bakımından da bu sınırların üzeri ustaca soslanarak servis edilir. Stüdyonun son dönem, bilgisayar referanslı animasyonlarının birçoğu da bu dengede kalarak meselelerini ilerletebiliyor. Raya and the Last Dragon da epik anlatımını çocuklar ve yetişkinlere hitap ederek dengeli bir biçime kavuşturmuş. Filmin konusuysa bir zamanlar varlıkları sayesinde dünyaya güzellikler getirmiş ejderhalar ile insanlığın bir arada olduğu Kumandra’nın 500 yıl sonrasına, Raya isimli genç bir kız üzerinden ilerliyor.
Aslında filmin tam olarak bir başkahramanı yok. Hatta filmin tek bir kahraman üzerinden ilerleme gibi bir amacı da yok. İsmine bakıp öyle bir yanılgıya düşebilirsiniz fakat genel olarak hikâye karakterler arası bir bütüne hizmet ediyor. Böyle bir yoldan ilerlemek de zordur aslında. Mesela The Secret Life of Pets 2 (Mesela Evcil Hayvanların Gizemli Yaşamı 2), çoklu karakterler üzerinden tek bir maceraya odaklanmadığı için vasat sınırlarını aşamamıştı. Roya ve Son Ejderha ise, eli yüzü düzgün bir senaryo üzerinden, epik bir anlatım ve uzak doğu ezgileriyle dolu bir görsel şölene dönüştürmüş öyküsünü.
*** Yazının bu kısmında bir miktar spoiler olabilir.***
Animasyon için en şaşırıp sevindiğim detay Ejderha Sisu’nun insani özelliklere yatkın bir karaktere sahip oluşu. Yani How to Train Your Dragon (Ejderhanı Nasıl Eğitirsin) ve o animasyon formundaki işlerde olduğu gibi yabani bir yaratıktan ziyade öyküye ve karakterlere çabuk bağlanan eğlenceli bir tip. Hatta insana dönüşme ayrıcalığına sahip oluşu da anlatının daha hızlı ilerlemesini desteklemiş. Lakin bu tercihin filme elbette ki kolaycılık etkisi yaşattığı anlar da oluyor.
Fakat buna rağmen izleyicinin dikkatini çekip, eğleneceği seyirliği güçlendiren farklı karakterlerin sahne alışları, sert bir mizaca sahip olan Raya ve amacının daha yumuşak bir üsluba dönüşmesini sağlamış. Böylece eğlenceli olduğu kadar duygusal yanını da dengede tutabilen, sıkmadan ilerleyen bir animasyona dönüşüyor Raya and the Last Dragon.
*** Spoiler tehlikesi sona erdi.***
İnsanlığın doyumsuzluklarının sebep olduğu bir distopya hâkim filmin atmosferinde. Fakat bir Mad Max (Çılgın Max) karamsarlığında değil tabii. Hikâyesi çocukları merkezine almışlığın farkında olarak ilerliyor. Daha çok insanlığın hatalarından dolayı, kuraklığa ve çaresizliğe mahkum kalmış bir insanlık betimi mevcut. Var olan salgının sebeplerinin ulaştığı nokta hep insanlığın doyumsuzluğunu işaret ediyor. Ki bu işaret günümüzde içinde bulunduğumuz evrensel karmaşanın da farklı bir özeti olarak kabul görülebilir.
Filmin yönetmenlik koltuğu iki isme emanet. Daha önce Disney’in Oscar ödüllü animasyonu Big Hero (6 Süper Kahraman) filminin yönetmenliğini yapan Don Hall ile yine Disney yapımlarından referansı olan Carlos Lôpez Estrada yönetiminde şekillenen bir animasyon. Buna rağmen ilk bakışta tam bir Orta Asya sinemasının elinden çıktığı izlenimi vermesi de hayli ilginç. Özellikle karakter tasarımları, öykü aktarımı ve aksiyonla desteklenen sekanslar, böyle bir izlenimi destekliyor. Üstelik orijinal seslendirme kadrosu da çoğunlukla Asya kökenli isimler tarafından oluşmakta.
Son cümleyle Disney’in gelecek dönemleri öncesinde iyi bir ara sıcak görevi üstlenebilir Raya and the Last Dragon. Mesajları yerinde ve kör göze parmak sokma kolaycılığına başvurmuyorlar. Üstelik Raya ve Sisu başta olmak üzere tüm karakterlerin oyuncaklarının hepsine sahip olma fikri de şimdiden oldukça kışkırtıcı!
1989 Kocaeli doğumlu. Lunaparkta çalıştı. Bir dönem fotoğrafçılıkla ilgilendikten sonra sinema yazıları yazmaya başladı. 2016’da Esin Erden’le yazdıkları ilk çocuk kitabı “Zürafa’nın Benekleri” YKY’den çıktı. Şu sıralar metin yazarlığının yanı sıra Episode Dergi’de yazıyor.